17 jaar en ontslagen

Sus-anne

Je zegt dat je de zorgverzekering niet zou betalen, maar alleen in de vorm van lening voor zou schieten. Met andere woorden: je betaalt wél. Dat geld geef je nu uit, dat voel je niet meer tegen de tijd dat kind 'rijk' genoeg is om de schuld af te lossen. Waarom zou je jezelf en je dochter/zoon er later daarmee kwellen? Jezelf omdat je je kind steeds aan die schuld moet herinneren en kind omdat die met een fikse schuld bij ma en pa zit. Ik vind het een beetje vreemd om zo te denken.
Ik vind zo'n situatie iets anders dan een echte schuld. Mijn dochter heeft een paar maanden flink de kosten voor haar telefoongesprekken overschreden en die hebben wij betaald. Dat is een schuld en dat blijft het ook tot ze het betaald heeft. Geld voor de zorgverzekering is een verplichting die gewoon door moet gaan. Dat zie ik niet als schuld aan ons. Ik neem dat gewoon op me.

Kaaskopje

'Geld voor de zorgverzekering is een verplichting die gewoon door moet gaan. Dat zie ik niet als schuld aan ons. Ik neem dat gewoon op me.'
Nou precies,en je dochter weet dat dondersgoed!
Ma betaalt toch wel.
Je moet behoorlijk op de centen letten, en dit kost je elke maand veel geld, terwijl je in tien minuten die toslag hebt aangevraagd.

Waarom?

*Waarom zou je jezelf en je dochter/zoon er later daarmee kwellen*

ik kwel mezelf niet,en mijn kind ook niet.
mijn kind kwelt zichzelf.

mijn 18 jarige (en de jouwe ook)heeft een verplichting ( die zorgverzekering) ,en het is háar verantwoording om die te betalen.En kan ze die niet betalen om dat ze niet werkt,dan mag ze het van me lenen.
ik zie dit puur zakelijk (ook al is het mijn kind).
Zij betaald mijn rekeningen toch ook niet?
of die van de buurman?
Ik vind dat ook een stukje opvoeding,leren waar je verantwoordelijkheden liggen,ook op financieeel gebied.

en het gaat er niet om of ik dat voel,dat ik haar rekening betaal,misschien heb ik wel geld in overvloed,maar het gaat om het principe.

Zolang jouw dochter weet dat alles toch wel betaald wordt door haar ouders,zal ze nooit die verantwoording voelen die ze heeft.

Verplichtingen ouders

Een van de verplichtingen die je hebt als ouders, is voorzien in het levensonderhoud van je kind. Dit dit logisch als je kind jonger dan 18 is, alleen houdt het niet op als je kind 18 wordt.

Dat voorzien in het levensonderhoud gaat door totdat je kind 21 wordt.

Nu over de ziektekosten verzekering. Je bent wettelijk verplicht om een ziektekostenverzekering te hebben. Dat is een feit.

Nu kun je weigeren om die te betalen, maar hoe dan ook, die premie wordt echt wel geïncasseerd. http://www.rijksoverheid.nl/documenten-en-publicaties/vragen-en-antwoorden/wat-gebeurt-er-als-ik-de-premie-van-mijn-zorgverzekering-niet-betaal.html

Wij zaten hier ook met een puber die niets meer wilde. Nadat hij 2 keer aan een opleiding begonnen was, en die niet meer af wilde maken, kwam hij met de opmerking dat hij een jaar "levenservaring" op wilde doen...

En aangezien je een 20 jarige niet kunt dwingen om naar school toe te gaan, heb je dat maar te accepteren. Leuk vinden of niet.
Wel de voorwaarde gesteld, dat het of werken was en kostgeld betalen, of naar school.
Dat ging 3 maanden goed. Toen was er geen werk meer, en dus ook geen geld. (
Zoonlief had ook geen zin om weer werk te gaan zoeken. Want ja, 't was toch allemaal maar "stom" werk wat hij kon gaan doen, geen "leuke hippe baan". (wat verwacht je ook met alleen havo en 2 afgebroken opleidingen...)

En dan kom je in een spagaat te zitten.

Kind wil niet werken, en kan/wil dus niet bijdragen in de huishoud pot.
Enerzijds wil je je punt maken, en je kind dan maar laten voelen dat het zo niet werkt in de wereld. En dat hij maar voor zichzelf moet gaan zorgen. Dus het huis uit.
Alleen.... Je bent als ouder nog wel verplicht om bij te dragen in het levensonderhoud van je kind.

Hou je je poot stijf, dan kan het zijn dat je kind een uitkering aanvraagt, waarvan een gedeelte op de ouders wordt verhaald. En dan? Hoeveel ben je dan kwijt? En erger nog, dan ben je de vrijheid kwijt om keuzes te maken. Er wordt dan naar het inkomen van beide ouders gekeken om te zien hoe hoog die bijdrage is, en dat heb je dan maar te betalen.

Ik ben er ook van overtuigd, dat dit de relatie tussen ouders en kind geen goed doet.

Wij hebben het hier dus maar uitgezeten. Blik op nul, verstand op oneindig, en wachten totdat hij 21 was. En natuurlijk een aantal "regels" gezet om het voor ons allen in deze situatie zo "aangenaam" mogelijk te houden.

Oja, de situatie nu:
Zoonlief heeft 10 weken bij verschillende vrienden gebivakkeerd, totdat hij een eigen kamer kon huren.
Nadat wij hem de deur hebben gewezen (hij was toen 21) is hij 3 weken zonder werk geweest, en kon daarna beginnen met werken. Hij werkt daar nog steeds, en heeft net een contract-verlenging gekregen.

en het allermooiste voor ons als ouders: Hij ergert zich wezenloos aan 18/19/20 jarigen die niets willen en die niets kunnen...

Ieeeekssss

Herfstblad, wat een griezelige posting. Wil je nou zeggen dat een aartsluie puber het huis uit kan gaan, een (bijstands?)uitkering kan vragen en dat dat vervolgens op de ouders kan worden verhaald? Ik dacht dat ze dan een leer-werktraject moesten doen via de gemeente. Iemand?

Beetje ot (zorgtoeslag)

Mijn dochter is 18, net wonende in Nederland, zit nu nog even onder onze spaanse zorgverzekering maar dit moet binnenkort veranderen.

Dus even ter voorbereiding, hoeveel is die zorgtoeslag eigenlijk?

Verder lees ik belangstellend mee, dochter verdient nu lekker, 300 per maand +kost en inwoning, kost ons dus even niets, niet lang want gaat in Februari op kamer en uni.
Gelukkig wel een enorme "meehelper", maar er komen er hier nog 3 aan en die missen geloof ik die chip!

Pecas

Zorgtoeslag

maximale zorgtoeslag is €62 p/m.
hoe meer inkomen,hoe minder zorgtoeslag.

Verhalen bijstand op de ouders

Ja, het is griezelig, zoals ooievaar het aangaf.

En voor de mensen die het na willen lezen:
http://www.rechtopbijstand.nl/?pid=390

Daar staat onderandere:
Verhaal op u als ouder(s)

Kan uw kind van 18, 19 of 20 jaar niet in zijn eigen levensonderhoud voorzien, dan kan het recht hebben op een inkomensvoorziening op basis van de Wet investeren in jongeren (WIJ). De hoogte van deze inkomensvoorziening is niet zo hoog als de uitkering van iemand van 21 jaar of ouder, omdat er van wordt uitgegaan dat u als ouder(s) nog financieel verantwoordelijk bent voor uw kind tot 21 jaar.

Als u uw onderhoudsplicht niet na wilt of kunt komen, dan kan uw kind recht hebben op extra bijzondere bijstandZie_wet. Voldoet u als ouder(s) niet (voldoende) aan uw onderhoudsplicht en kan dat wel van u verwacht worden, dan kan de gemeente de kosten van de bijzondere bijstand (gedeeltelijk) op u verhalenZie_wet.
Hoogte verhaal

De hoogte van het bedrag dat de gemeente op u kan verhalen is gelijk aan de hoogte van uw onderhoudsplicht ten opzichte van uw kind(eren). De hoogte van de onderhoudsplicht hangt af van een aantal factoren waaronder de behoefte van uw kind(eren) en uw draagkracht. De gemeente kan de hoogte van uw onderhoudsplicht zelf berekenen. Zij gebruikt hiervoor dezelfde berekening die advocaten en rechters gebruiken voor het vaststellen van een eventuele alimentatieverplichting (de zogeheten tremanormen)Zie_wet.

De gemeente kan nooit meer kosten van bijstand op u verhalen dan de (extra) kosten die zij aan bijzondere bijstand heeft verstrekt.
Verplichtingen

Wil de gemeente de kosten van bijstand op u verhalen, dan bent u verplicht de gemeente alle informatie te verstrekken die zij nodig heeft om vast te stellen hoeveel de gemeente op u kan verhalen Zie_wet. Om vast te stellen hoeveel bijstand de gemeente op u kan verhalen, zal de gemeente onder andere een draagkrachtmeting doen.

dus.... de keuze is simpel: Of het "uitzitten" en zelf bepalen wat jij kwijt bent aan levensonderhoud (ziektekosten verzekering en voeding), of kindlief de deur uitzetten, met dan de kans dat hij/zij een uitkering aanvraagt, en dan wordt er voor je bepaald hoeveel je moet betalen.

Optie 3

of je kind een lening geven en zodra het kind kan betalen,ook laten betalen.

Optie 4

Aanvaarden dat je nu eenmaal kosten aan je kinderen hebt en dat ze geen zakelijke transactie zijn die na 18 jaar opgezegd kan worden.
Laten we stellen dat we hier een verschil van opvatting hebben.

Fioricci

Mijn klachten zijn vooral van praktische aard. De financiële kant neem ik tot op zekere hoogte voor lief. Dat mijn dochter dondersgoed weet dat ik toch wel voor haar betaal is zeker waar, maar dat heeft voor mij een minder negatieve lading dan jij erin legt. Ze weet het wel, maar ze doet dat niet met een 'lekker puh' gevoel.

Zakelijke transactie?

*Aanvaarden dat je nu eenmaal kosten aan je kinderen hebt en dat ze geen zakelijke transactie zijn die na 18 jaar opgezegd kan worden. *

ik zie dat anders,mijn kinderen zijn geen zakelijke transactie zoals jij dat zegt.
Ik zie mijn kinderen als zelfstandig denkende mensen die op een bepaalde leeftijd verantwoordelijkheden hebben .En ik ga die verantwoordelijkheid niet van hen overnemen.
Niet om dat ik dat niet wil of kan,maar om dat ik ze er niet mee help,daar leren ze namelijk niets van.

een kind wat zindelijk is laat je toch ook geen luiers meer dragen?

Zorgtoeslag

Toen mijn zoon zorgtoeslag kon aanvragen heb ik dat voor hem geregeld. Gewoon alles ingevuld en kruisjes gezet waar hij zijn handtekening moest zetten. In het kader van de opvoeding zat hij er wel zelf bij en legde ik hem uit hoe hij dat nu ook zelf zou kunnen doen. Uiteraard na 5 minuten weer vergeten maar ik heb mijn best gedaan. Ik ga in elk geval geen geld mislopen omdat hij te lui is.

Van het zomer ben ik trouwens ook degene geweest die de papieren voor zijn nieuwe studie heeft aangevraagd. ik heb hem dagen gevraagd om het dossier in te vullen. Uiteraard niet gedaan dus dan toch maar weer samen om de keukentafel. Ik hem dicteren wat hij in moest vullen. Behalve dingen als adres en telefoonnummer want dat weet hij nog wel. Toen de motivatie ingevuld moest worden kreeg ik een glazige blik. Gelukkig was zijn oudere zus voorhanden om die voor hem te bedenken. In elk geval kwam het dossier zo wel op tijd af.

Ach ooit zal hij wel volwassen worden en anders neem ik maar een van die huwelijksaanzoeken aan voor hem die ik van het zomer heb gekregen van moeders van jonge dames die op zoek zijn naar een echtgenoot.

Dat hangt echt niet van dat ene jaar

meer of minder af. De regering heeft er 18 jaar van gemaakt. Ik maak zelf wel uit wanneer ik mijn handen ervan af trek. Ik vind dat je een veel te grote waarde hangt aan de leeftijdsgrens van 18 jaar. Deze periode is inderdaad een belangrijke tijd om te leren, maar ik vind niet dat ze ervan leren als hun ouders ze meteen met een schuld opzadelen enkel en alleen omdat kind de 18 is gepasseerd. De een heeft het nu eenmaal snel onder de knie (zie mijn jongste dochter), de ander overziet het minder.
Ze is zich druk aan het oriënteren op het gebied van een vaste baan en een BBL opleiding. Gedurende de rest van haar mbo-tijd zou dat een oplossing kunnen zijn. Verder vraagt ze overal rond. Het is in ons gezin normaal dat de kinderen zelf geld verdienen. Folders, oppassen, 'echt' werk, ze heeft en hebben het allebei gedaan en de jongste doet het nog steeds. Dat de oudste nu niet werkt heeft dus niks te maken met luiheid, hooguit met te veel hopen op een baan waar ze iets aan heeft, naast geld verdienen.

Maar kaaskopje

Ze doet nog steeds niks in huis?

Maar kaaskopje

Voor mij is 60 euro een flink bedrag elke maand, en ik weet zeker voor jou ook. Ik ga toch niet nog krapper zitten omdat kindlief te belazerd is vijf minuten iets in te vullen? Dat je dat accepteert, ik snap dat echt niet. En inderdaad, tweede punt, je wilt je kind toch opvoeden tot een verantwoordelijk wezen, die haar zaken voor elkaar heeft.

Daar zit het verschil

*maar ik vind niet dat ze ervan leren als hun ouders ze meteen met een schuld opzadelen *

Dat zie je in mijn ogen helemaal verkeerd,*hun ouders* zadelen het kind niet op met een schuld,dat doet het kind zélf.

Zolang jij de verantwoordelijk voelt om haar rekeningen te betalen ,zal dochter deze verantwoordelijkheid in elk geval niet voelen.

en ja, die leeftijdsgrens van 18 jaar,die heb ik ook niet verzonnen,maar het is nou eenmaal wel de realiteit.
en daar zullen alle 18 jarigen mee moeten dealen.

Overigens

Ik vind deze periode ( rond de 18 jaar)helemaal niet de periode om *het te leren*.
die periode begint hier al vanaf hun 6e ,als ze zakgeld krijgen en daar zelf iets mee gaan doen.
dan hebben ze 12 jaar de tijd om het te leren,zodat ze het rond hun 18e zelf kunnen.

Wat staat ons nog te wachten?

Ik dacht nog wel dat we nu zo'n beetje het ergste gehad hadden met 16 jarige die een beetje uitgeraasd lijkt en 12 jarige die zowiezo stukken rustiger is.....
Maar als ik het goed begrijp krijgen we nog een fase?
want 16 jarige en ook 12-jarige zouden het werkelijk niet in hun hoofd moeten halen om de hele dag de afwas te laten staan tot wij thuis komen van het werk. Niet in vakanties en niet door de week als ze eerder thuis zijn ook niet. En pas was onze afwasmachine 2 maanden stuk en dat is eigenlijk nooit gebeurd (oke we waren er wel bang voor, na eerdere intermetzo's en discussie's, maar nu eindelijk lijkt het kwartje gevallen bij beiden).
De afwasmachine alvast uitpakken als ie klaar is en de was in de droger doen als de wasmachine is afgelopen zijn gelukkig al langer vanzelsprekende zaken.
Oudste regelt over het algemeen d'r zaakjes ook zelf. Zij wijst mij erop dat ik d'r boeken moet bestellen en stond als een havik erachter met schoolvriendin wiens moeder dat al eerder die ochtend gedaan had....(luie moeder, zegt ja,ja en doet nee...)om mij te wijzen wat ik moest invullen.
Niet werken is voor haar alleen een optie in de vakantie gelukkig...maar dat is in haar eigen financiële belang dat ze ondertussen allang gesnapt heeft. En welk baantje maakt niet zoveel uit...wel wat het opbrengt (hoe meer hoe beter). En dat een diploma in de opbrengsten meehelpt heeft ze ook al gesnapt.
Ik begrijp dat dit maar van korte duur is? Deze rust?
Stilte voor de storm ofzo...revival van de pubertijd???
Pfff moet er niet aan denken.
groeten albana

Verschilt per kind albana

Dat schrijft Kaaskopje ook al min of meer, de een is wat sneller uit het ei dan de ander. Mijn oudste regelt mijn leven er nog bij als ik haar de ruimte zou geven, goh, wat weet ze toch altijd goed wat goed is voor een ander. School-studie-sportzaken zijn het probleem niet. Administratieve dingen wel. Een DigiD-code aanvragen. Jahaaaaaaa, doe ik nog wel een keer. Vind ik suf (dat ís het ook, een verstoring van je interessante leven). Stufi aanvragen, een rekening overzetten, je inschrijven in een andere gemeente: jahaaaaa, doe ik nog wel een keer. En dan is ze nog een soort van beledigd dat het niet klikkerdieklik via internet kan, dat ze dingen op moet zoeken, er bij moet houden of, helemaal ongelooflijk, persoonlijk langs moet gaan, enzo. Zo liet ze bijv. het overschrijven naar de andere (studie)gemeente lekker versloffen. Want JA, dat is me toch allemaal lastig zeg, tjongejonge, moet je er helemaal naar tóe, naar dat gemeentehuis. Maar wél een uitwonenden beurs zitten incasseren. Tja, daar trekt de IBgroep toch echt op een gegeven moment over aan de bel. En het is goedgekomen hoor, maar dán kost het je pas tijd en moeite (en geld). Had je je nou meteen even in laten schrijven schat, dan had je dit niet hoeven doen........als blikken konden doden.

Voor zoon voorzien we grotere rampen. Die weet nog niet eens onze postcode. En hij zit al in de 5e, dus het zit er toch echt aan te komen voor hem. Die is zo oenig in dailylife dingen, daar kun je naast blijven staan. Tot zijn 35e denk ik

Tirza

Nou dan hoop ik van harte

dat we het in ieder geval met oudste al zo'n beetje gehad hebben :)
Nee zoals ik het nu bezie gaat dat haar wel lukken. Ze is pas nog helemaal uit zichzelf naar de politie geweest om aangifte van diestal van d'r i.d. te doen...zelfs zonder dat ik erop had aangedrongen gezeurd of wat dan ook.
(oke ik geef toe, ik was verrast!)
Jaha dat niet alles klikkerdeklik online kan, die verbaasde blikken herken ik ook....maar ik geloof dat ze dat ondertussen beseft.
Of 12 jarige het nog zo bont gaat maken hoop ik van harte helemaal niet....
Ik zal in ieder geval nu superhard werken om d'r zo zelfstandig mogelijk te krijgen....
groeten albana

Mijn oudste was ook zo'n dwarrel, en nu rond zijn 18e is er ineens een waas opgetrokken. Hij werkt, studeert en regelt alles zelf. Komt wel goed.

@ kaaskopje

'Dat hangt echt niet van dat ene jaar meer of minder af. De regering heeft er 18 jaar van gemaakt. Ik maak zelf wel uit wanneer ik mijn handen ervan af trek. Ik vind dat je een veel te grote waarde hangt aan de leeftijdsgrens van 18 jaar'.

Helemaal gelijk! Een probleem waar ik ook zo vaak tegenaan loop. Niet alle 18-jarigen zijn hetzelfde! Er gaat echt geen knop om als ze hun 18e verjaardag hebben gevierd. Ook ik laat mijn kind (nog) niet los, laat hem niet verzuipen, want hij kan het allemaal echt nog niet alleen. En wat anderen ook zeggen: Ik doe wat IK vind wat op dit moment goed voor hem is!

Fiorucci

Wat de zorgtoeslag betreft zei ik toch ook dat er aan gewerkt wordt.

Albana

Je hebt het over stilte voor de storm:-)
Mijn dochter stond vanaf haar 11de al te popelen om haar eigen geld te verdienen. Met 13 jaar was het zover in de vorm van krantjes en later folderpakketten. Ze heeft altijd iets aangepakt. Dat ze er nu zo'n moeite mee heeft heeft mij ook wel verbaasd. Met alle ervaring die ze inmiddels heeft is ze duidelijk ook kritischer geworden.
Ik heb mijn dochter vanavond het heugelijke nieuws verteld dat de smoes van de afwasmachine vanaf volgende week van de baan is. Er komt een afwasmachine! Ik heb nu al voorpret:-)
Mijn jongste dochter is er ook zo een die in mijn nek staat te hijgen als er iets te regelen valt. Ze drukt de telefoon in mijn handen als ik iets moet doen of drukt formulieren onder mijn neus. Dat zit wel snor.