U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
13 jaar en ik schrik me rot van zijn pubergedrag!
Mijn zoon is 13 en zit in de tweede van het VMBO-T. Vanaf dag 1 op de middelbare school herken ik hem niet meer terug. Zo sociaal als hij altijd was, zo asociaal kan hij zich nu soms gedragen.
Omdat hij vanaf kleins af aan al vreselijk verantwoordelijk was en hij eigenlijk ook altijd wel op tijd thuis is, had ik volledig vertrouwen in hem. Maar in de zomervakantie zijn we ons een hoedje geschrokken. Plotseling bleken onze portemonnees een stuk minder geld te bevatten, was het verjaardagsgeld van zijn kleine zusje een stuk minder.... We hebben hem gevraagd even te komen zitten en ik vroeg of hij ons wat te vertellen had. Eerst schudde hij zijn hoofd, vervolgens begon hij over dat hij had gerookt! Pas toen ik hem confronteerde met geld pikken, ging hij over in dikke tranen en kwam het er eindelijk uit. Het is erg, maar ik neem elke avond mijn portemonnee mee naar mijn bed. Bang als ik ben dat ik hem in verleiding breng.
Verder kwamen we erachter dat hij op school zo geintimideerd werd, dat hij niet te genieten was daardoor thuis. Toen ik hem zei dat hij dan maar naar een andere school moest, was hij opgelucht! Maar ook op de nieuwe school gaat het niet goed. Grote monden, huiswerk niet doen, vechten. Dingen die ik niet van hem ken.
Om hem meer structuur te geven, hebben we de grenzen aangetrokken. 's Avonds door de weeks mag hij niet meer weg, behalve af en toe voetballen op het veldje. Hij moet taken in huis doen, die hij nooit deed, omdat hij er geen zin in had, maar met die taken kan hij wel wat vrijheden verdienen. Dus: papier naar de oudpapierbak? Dan mag je naar buiten. Niets geks en niets raars. Allemaal basisdingen, maar hij verzet zich als een gek.
Zijn telefoon hebben we even ingenomen, na een gigantische rekening hadden we hem weer een prepaid gegeven, maar hij heeft zijn beltegoed van 20 euro per maand er in een week doorheen. Hij krijgt hem nu alleen nog mee als hij naar school gaat.
Ik vraag me af: ben ik te streng? Hij heeft zo'n grote mond en niets lijkt aan te komen bij hem. Als ik op straat kijk af en toe, zie ik kinderen met een totaal gebrek aan respect. Ik moet er niet aan denken dat mijn kind zich zó gedraagt.
Wie herkent dit? Ik zou het fijn vinden om eens ervaringen te delen hierin.
Extreem
Hoi kids3, ik herken de extreme overgang van je zoon niet, maar wie weet anderen hier. Het is wel het ene uiterste met het andere uiterste. Hier hebben we ook een puber met d'r kunsten, maar zulke dingen die jij omschrijft hebben we niet meegemaakt en zij komt al in 'rustiger' vaarwater, ze wordt de laatste tijd duidelijk serieuzer (hoera!!!). Dingen die me te binnen schoten bij het lezen van je stukje:
" heb je al regelmatig contact met zijn mentor/mentrix op school????"
"Is er niet meer aan de hand, waar jullie niet vanaf weten op school? Als hij zoveel geld erdoor heen jaagt....waar wordt het voor gebruikt? Wordt ie niet afgeperst, gechanteerd, gepest? "
" heeft hij vrienden en wat zijn dat voor vrienden?"
"Komen die wel eens bij jullie, wat is je beeld daarvan? en zijn 'oude vrienden' van de lagere school, heeft hij daar nog contact mee?"
" Heeft hij een p.c. msm't ie veel? Of andere p.c. dingen?"
"Ben je al bij je huisarts geweest?"
Ik geloof eerlijk gezegd ook niet dat álles maar toegeschreven kan worden aan die pubertijd. De meeste pubers die ik ken en ervoor ook al kende zijn wel veranderd, maar meer 'eigenwijzer' geworden, iets extremer in hun eigen karakter. iets meer hun eigen 'ik' etalerend. Ik ken geen enkele puber die zo extreem van het ene naar het omgekeerde is veranderd door z'n pubertijd. Ik denk dus daarom ook dat er andere dingen meespelen. Iets op school.Iets in z'n vriendengroep, zoiets....Iets waar jullie nog geen weet van hebben....Dat hij zo extreem reageerd omdat er iets anders 'm dwars zit, iets waar hij niet over kan of wil praten. Zoiets. Dat hij gewoon ongelukkig is op het moment.En op jullie afreageert.
Ik wil je in ieder geval veel sterkte toewensen in deze moeilijke strijd. Houd vol en zoek hulp!
groeten albana
Eens met albana
Hallo kids3,
Het gedrag van jouw zoon is extreem en wijst volgens mij op grote problemen in zijn leven, waar jij nog geen weet van hebt. Structuur en duidelijkheid in wat jij acceptabel gedrag vindt zijn prima. Maar kan jouw kind bij iemand (een volwassene) terecht met problemen? Aan wie kan hij vertellen waar hij bang voor is?
Hij steelt, hij liegt, hij vecht, hij geeft grote monden en het ergste: jullie vertrouwen hem niet meer. Dit gaat veel verder dan pubergedrag.
Waarom heeft hij het zo moeilijk op school? Hoe kon het gebeuren dat hij zo geintimideerd werd?
Kennelijk roept zijn gedrag op school veel negatieve reacties op bij klasgenoten. Hoe gaat dat buiten school, heeft hij vrienden?
Verder valt me op dat je zegt dat jij dit gedrag van hem niet kent. Wordt wakker Kids3, hij vertoont dit gedrag al meer dan een jaar! Misschien moet je onder ogen zien dat je het zelf niet meer aankunt. Zoek hulp, en begin die zoektocht op school. En laat school op de oude school precies navragen wat zich daar heeft afgespeeld.
Heel veel sterkte,
Onyx
Natuurlijk speelt er meer...
Hoi,
Natuurlijk weet ik allang dat er meer speelt! Dat is de reden dat er bepaalde strengere regels zijn gaan gelden: geen pc meer, in elk geval niet zonder toezicht. Geen mobiel buiten school en vrienden die ik niet ken, wil ik graag eerst leren kennen.
Met de mentrix/leerlingzorgbegeleidster op school hebben we echt dagelijks contact. Hoe is het gegaan? Zijn er rare dingen gebeurd? Etc. Bovendien heerst er op die school juist een hele strenge structuur. Alles wordt in de gaten gehouden en niets kan zomaar. Tussenuren en pauzes moeten ze op school blijven, geen gewandel door de stad.
Tot nog toe hebben wij alles uitgemolken, bij hemzelf, bij vriendjes, ik weet niet wat allemaal. Geen afpersing, iets waar ik als eerste aan dacht. Gelukkig is het stelen van geld nu ook over. Sinds hij op de nieuwe school is, gaat het thuis in elk geval iets beter, ook door de hele duidelijke regels die er zijn.
Ik ben niet bij de huisarts geweest, heb metéén contact gezocht met een orthopedagoog. Helaas is daar een wachttijd. Wat ze me wel op mijn hart hebben gedrukt is, dat je moet oppassen met pubers niet meteen een stempel te laten drukken. Hij moet zichzelf niet als "gek" gaan zien, omdat hij bij een orthopedagoog misschien zijn ei kwijt moet/kan. Dat is dus heel duidelijk uitleggen waarom hij daar heen màg.
En wakker worden? Ik ben wakker anders had ik nooit al die dingen al uitgezocht natuurlijk. Gelukkig woon ik in een dorp... en kom ik tot nu toe nog overal achter.... Wat ik nu hoorde, is dat hij veel bij de voetbalclub is. Met zijn oude vriendjes van de basisschool. Hij praat al wat meer en geeft ook meer dingen aan. Dus het gaat al iets beter.
Ongelukkig komt mede door andere oorzaken, die ken ik natuurlijk ook al langer. Zoals een vader die niet meer hier woont en bijna nooit tijd heeft voor hem.
Wat ik zie, is dat hij heel erg op zoek is naar wie hij is. Bij wie wil ik horen? Heb ik een eigen ik en waar staat die dan voor? Hopelijk kan hij binnenkort praten met een orthopedagoog.
Wat ik me afvroeg "gewoon" is of er meer mensen dit gedrag herkennen.
Maar heel erg bedankt voor jullie reacties in elk geval!
Stelen soms een fase
Ik snap dat bij jouw zoon misschien meer aan de hand is. Ik wil alleen reageren op het feit dat hij geld heeft gestolen. Mijn zoon heeft dat ook gedaan aan het begin van zijn middelbare school tijd. Zowel van ons als van zijn broertje. Steeds een paar euro, zodat het een tijdje duurde voor we het door hadden. Na een confrontatie heeft hij bekend, en hebben we een aantal maatregelen genomen. Hij moest een lijst maken met het bedrag dat hij van ons en zijn broertje had gestolen. We hebben toen een afbetalingsregeling met hem afgesproken, hij kon geld verdienen door extra klussen voor ons te doen. Ook hebben we zijn zakgeld verhoogd naar 20 euro. En ik hield daarna goed bij wat er in onze portemonnees zat. Hij heeft het toen een tijd niet meer gedaan, na een jaar of zo weer even. Weer gesprekken, weer terugbetaald. Hij had steeds veel spijt, maar ging met kinderen om die meer te besteden hadden (vooral in de pauzes op school, brood weggooien en naar de supermarkt) en wilde meedoen. Nu is hij 15 en heeft een folder- en krantenwijk en kleedgeld. Nog steeds geen held met geld, maar stelen doet hij niet meer, en hij neemt zelfs weer brood mee (en eet het op!) omdat hij merkt dat het zonde is om baantjes te hebben en nooit te kunnen sparen voor iets groots. En met zijn kleedgeld gaat hij goed om. Het stelen is soms echt een fase die over gaat!
Vader
Ken je iemand,een neef,oom,broer of ander familielid wat misschien een beetje als vaderfiguur kan fungeren voor hem?Die eens wat leuks gaat doen met hem,al is het maar samen aan een auto sleutelen ofzo?Vaak nemen jongens van die leeftijd toch eerder hun vader in vertrouwen als er iets is,daar identificeren ze zich toch mee.Misschien een idee?
Groetjes,bastet