U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
zoon (10) hoort er niet echt meer bij
Onze zoon van 10 is altijd een heel lieve sociale jongen geweest, populair, had veel vriendjes op school. Het laatste jaar, vanaf 2e helft van groep 5 ongeveer, begint hij de aansluiting wat te verliezen. Het was altijd al zo dat de andere jongens allemaal op voetbal zaten en hij als enige niet, maar tot dusver was dat nooit een probleem. De verschillen lijken steeds groter te worden: er wordt op school erg stoer gedaan (aldus zoon), veel haantjesgedrag, 'verkering' en het draait allemaal om voetbal, youtube en fortnite. Het lijkt wel of het merendeel van de kinderen al pubert of doet alsof. Zoon heeft andere interesses; hij heeft andere (sport)clubjes en speelt naast games ook nog met speelgoed en knuffels en tekent graag. Wij willen ook niet dat hij elke dag computert en hij heeft in groep 6 als één van de weinige kinderen nog geen eigen telefoon.
Nu is het zeker niet zo dat onze zoon gepest wordt of buitengesloten. Het is eerder zo dat hij juist wordt gewaardeerd omdat hij zichzelf durft te zijn, aardig is en een weerwoord heeft tegen kinderen die de baas spelen in de klas. Buiten school heeft hij wel een paar vriendjes (in de buurt, van clubjes) die meer dezelfde interesses hebben.
Hij is wel verdrietig omdat hij tegenwoordig speelafspraakjes misloopt, omdat die om fortnite draaien (wat hij niet speelt) en hij merkt op school dat de populaire kinderen minder leuke kanten hebben. Hij baalt er ook van dat zijn beste vriend definitief lijkt te zijn 'overgelopen' naar het kamp van de stoere jongens en zich anders voordoet dan hij is (die vriend speelt thuis namelijk wel met lego en heeft héél veel knuffels). Verder heeft zoon het idee dat hij wat mist omdat hij niet op de groepsapp zit.
Wat te doen? Zoon wil er heel graag bij horen, of beter: ergens bij horen, maar niet helemaal ten koste van zichzelf. Hij klaagt wel dat hij zo weinig mag gamen (grofweg om de dag een uur) ten op zichte van klasgenoten en dat hij geen telefoon heeft. Aan de andere kant ziet hij ook wel in dat als hij dat allemaal wel krijgt, het probleem niet opgelost is. Fortnite is niet echt zijn spelletje en veel populaire youtubers vindt hij niet zo interessant.
Nog even met zoon over gehad :-)
Het valt nogal mee met die telefoons gelukkig! Bij navraag wíe er dan allemaal een telefoon hadden (of wie niet), bleek dat maar ongeveer een derde aan de smartphone was. Zoons (voorheen) beste vriend lijkt nogal interessant te doen over de groepsapp, en is degene die de meeste devices tot zijn beschikking heeft in de klas. Het vriendje was hier deze week over de vloer en was zoon een beetje aan het afkraken c.q. aan het opscheppen over zijn eigen spullen. Van de moeder van het vriendje hoor ik dat hij al een beetje lijkt te puberen en héél erg bezig is met meer 'volwassen' interesses en wie zijn vrienden nu eigenlijk zijn. Ik denk dat het daar een beetje vandaan komt.
Blijft wel over dat Fortnite en voetbal nogal een ding zijn in de klas en zoon daar niet over mee kan praten. Maar goed, het zei zo. In elk geval kunnen we de telefoon nog zeker een jaar uitstellen, want zelfs van de jongens die hij kent in groep 7 had nog niet eens de helft een telefoon!
lastig, aanpassen of niet?
Lastig probleem, en herkenbaar ook.
Zoon (groep 7) speelt soms een tijdje Fortnite (omdat de "stoere" jongens uit zijn klas dat ook doen) maar liever minecraft. Toch hoort hij zelf ook wel bij de stoerderen, en heeft hij inmiddels een aantal jongens zo ver dat ze ook minecraften. Hij heeft zelfs een eigen server (ofzoiets) gemaakt, waarop ze nu met z'n vieren kunnen spelen. Hij is er erg druk mee, stelt regels op op een prachtig zelfgemaakt perkament. Leuk om te zien hoe hij dit heeft weten op te lossen. Ook hierbij merkte hij trouwens dat dit lastiger ging qua communicatie met 1 van de jongens, die dus ook nog geen telefoon heeft.
Maar de keus is soms toch: pas je je (deels) aan aan je omgeving of niet. Aan de ene kant moet je dicht bij jezelf blijven natuurlijk. Maar je hebt ook maar zeer beperkt invloed op je omgeving, en soms kan het makkelijker zijn toch een beetje mee te bewegen. Dan toch maar voetballen of eens een potje Fortnite misschien.
Maar nogmaals, deze keuze is lastig en aan je zoon zelf natuurlijk.
Andere interesses
Wat betreft een mobiele telefoon, dat is voor veel ouders merk ik een lastige keuze doen we het wel of niet. Soms hebben ouders er zelf weinig affiniteit mee en vinden dan vanuit die redenatie dat het voor hun kind ook niet nodig is. Ik weet natuurlijk niet of dat voor jou geldt.
Persoonlijk vind ik niet dat het perse terzake doet hoeveel kinderen er 1 hebben. Of nou de hele klas er een heeft of de helft of een derde wat maakt dat uit....je zoon geeft aan dat hij veel mist met o.a. de groepsapp en geeft daarmee dus aan er behoefte aan te hebben. Dat is dan toch ook iets om mee te laten wegen lijkt mij.
Stel...fictief voorbeeld dus...je zoon wil graag een skatebord voor zijn verjaardag dan ga je toch ook niet zeggen, ach bijna niemand in de klas heeft zo'n ding dus dan krijg jij het ook niet.
Even los natuurlijk of het financieel haalbaar is, kan je geen mobieltje betalen is het een ander verhaal, maar dat vind ik een andere discussie.
Misschien als je rondvraagt in familie of kennissenkring dan heeft er vast wel iemand een oud toestel liggen. Misschien de optie om het eens te testen hoe hij er mee omgaat.