U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Zaken waarvan wordt geacht dat onze kinderen die leuk vinden
Laatst had mijn jongste afzwemmen, eerste zwemdiploma, jeej!
Helaas was het "feestje" voor haar geen feestje want ze was doodsbang voor de dansende mascottes. :(
De zwemjuffies vonden het maar raar dat onze dochter de mascottes heel eng vond en vooral niet leuk.
Nu heb ik wel vaker gemerkt dat er zaken zijn waarvan wordt geacht dat onze kinderen het leuk vinden, maar dat vinden ze niet.
Zo had onze zoon vorig jaar een kamp met een playbackavond waar alle kinderen een act hadden, maar hij niet, want dat vond hij stom.
De meester die voor die klas stond vond dat heel raar want playbacken vinden alle kinderen leuk.
Herkennen jullie dit soort situaties ook?
Disco’s en schoolfeesten
Mijn kinderen vinden daar hetzelfde van als ik, en ik heb het ze niet aangepraat. We vragen ons echt af wat mensen er leuk aan vinden om uren in een overvolle ruimte te zijn, waar je een halve vierkante meter hebt om te dansen, met zoveel herrie dat een gesprek ook niet mogelijk is. Ze zijn beide een keer geweest en hebben daarna besloten dat dat wel genoeg was.
Gaat het om kinderen of volwassenen?
Ik zie hier veel dingen staan waarbij ik me af vraag of het werkelijk gaat om het belang van de kinderen of om die van de volwassenen.
Zoals die mascottes. Denken volwassenen dat ze de kinderen er echt een lol mee doen, of doen ze vooral zichzelf er een lol mee als ze er een inhuren?
Volwassenen die bier aanbieden aan 14/15-jarigen op logeerpartijtjes ken ik ook. Ik vond dat vroeger heel intimiderend. Ik was altijd de enige die geen bier wilde en dat vonden de moeders van degene bij wie het feestje ongezellig.
Ooit
Lang geleden, in de kleuterklas, was er een feest o.i.d. waar "iedereen" met de armen omhoog ging gillen en joelen. Behalve ik.
Toen zijn de juffen naar mijn ouders gegaan omdat ze dat niet normaal vonden. Want alle kinderen gaan toch juichen en schreeuwen bij gelegenheden?
Ik kan me dit zelf niet meer herinneren maar ik vind het wel bij dit topic passen. Juichen en schreeuwen is iets wat kinderen dus heel erg leuk zouden moeten vinden...?
House-versies van sinterklaasliedjes
Vreselijk gewoon.
Nou ja, gelukkig zijn we over die leeftijd heen.
kinderen voor kinderen zingen en dansen
De basisschool had als traditie elk jaar (op koningsspelen) een kinderen voor kinderenlied presenteren met zang en dans. Verschrikkelijk vond mijn zoon dat. Dat leverde voor mij wel grappige foto's op waarin je hem met een boos gezicht met een bord ziet zwaaien (in plaats van dansen). Ik heb hem met de achtstegroepmusical ook erg moeten motiveren maar daar heeft hij toch enigszins aan meegedaan qua zang (zo zachtjes mogelijk of playbacken) en dans (achteraan staan), toneelspelen ging wel beter, zingen en dansen gruwt hij van. Ook al vind ik dat hij best goed zingt, hij voelt zich vreselijk onzeker.
Mijn zoon houdt ook niet van disco's. Gaat hij niet naar toe of meteen naar huis. Ik vind dat wel jammer voor de sociale contacten nu op de middelbare, maar ik had dit vroeger ook.
Rapport laten zien
En dan geld krijgen. Dat vond ik vroeger echt verschrikkelijk. Het geld was natuurlijk wel fijn en mijn rapporten waren echt prima, maar ik geneerde mij dood om het hele gebeuren.
Rapporten
Ik had vroeger een vriendin die drie keer per jaar met haar rapport langs de deuren ging voor geld en dan moest ik van haar mee. Ik geneerde me dood.
Het was daarnaast een vriendin die het helemaal niet zo goed deed op school (ook niet erg slecht), ze zag waarschijnlijk het krijgen van een rapport als een algemeen "nu-moment" voor geld van de buren.
Zelf vroeg ik niet eens familie om geld voor mijn rapport. Al weet ik niet of dit geld vragen een typisch kinderding is. Ik heb er weleens van gehoord, dat wel, maar is het een algemene regel dat kinderen geld horen te krijgen voor hun rapport?
Geen regel
Maar bij ons in de familie / omgeving was dat vroeger wel eens soort gewoonte.
Vroeger
Vroeger wel bij mij, maar bij ons in huis geldt nu het inzicht dat een beloning (of straf) voo rleerprestaties slecht is voor de 'intrinsieke motivatie' en dat is misschien wel een van de waardevolste zaken die je een kind kunt leren.
griezelen
Onze kinderen houden niet van alles wat met griezelen te maken heeft; Halloween, thema Kinderboekenweek van vorig jaar...
Zo jammer dat je in de efteling, als je in de wachtrij voor de vliegende Hollander staat (wat een hele leuke attractie is), je de meest griezelige dingen hoort en ziet, enge stemmen, een spiegel waar ineens een eng hoofd in verschijnt...
Zoon heeft jarenlang een spiegeltrauma gehad!
Hier ook appelmoes, taart, (niet)slaapfeestjes, verkleden, erg herkenbaar allemaal
zeg dat wel
Oh ja, zo herkenbaar allemaal.
Ik kreeg allebei mijn kinderen met geen stok op zeilkamp of dat soort dingen. Ze haatten schmink en wilden nooit verkleed naar school. Geen vriendjes maken op campings, want ze vermaakten zich toch wel. Geen animatie op campings. Harde muziek. Op een toneel staan. Liedjes zingen (muziekles was stom).
En vooral ook: televisie en film. De meeste kinderfilms vonden ze doodeng. Zelfs schooltelevisie vonden ze in de laagste groepen eng. Moffel en piertje: nachtmerries. Dat was wel een probleem, want dat werd klassikaal gekeken en de meester of juf snapte echt niet waarom ze dat niet wilden. Ik voelde me soms wel wat eenzaam daarin, als ik dat weer moest komen uitleggen en heel raar werd aangekeken.
Dus hoewel ze inmiddels stoere, sterke pubers zijn, doet het mij nog steeds goed om zoveel vergelijkbare verhalen te lezen.
schiet me ook nog te binnen:
Kinderpostzegels of sponsoracties... De opbrengst was altijd nul. Nou ja niet nul, dankzij opa en oma.