U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Verhuizen naar platteland
Hoi, ik zit met een dilemma. We hebben 2 kanjers van 7 en 9 jaar. Al jaren zijn we op zoek naar een nieuwe woning. Door de gekte op de huizenmarkt hebben we nog niet kunnen slagen. Nu hebben wij een prachtig huis gevonden, die geheel aan al onze wensen voldoet, alleen.... het is een stuk verder weg dan we voor ogen hadden. We zouden dan van de stad naar het platteland gaan en het is ruim 30 kilometer van onze huidige woonplaats vandaan.
Had het huis dichterbij onze huidige woonplaats gestaan dan zou ik geen moment hebben getwijfeld.
Als we inderdaad dit huis zouden kopen dan betekent dat voor onze kinderen niet alleen dat ze naar een andere school gaan, en ook voor de sportclubs waar ze nu op zitten, zullen we een alternatief in de buurt moeten zoeken. Ook aan de toekomst denkend, reistijd naar een middelbare school zou ook veel meer zijn. Het maakt dat wij nu enorm twijfelen of we onze kinderen hier nu een plezier mee gaan doen.
Ja, we hebben dan meer ruimte en een prachtig uitzicht, maar zal dat het waard zijn? Graag zou ik willen weten of er ouders zijn die met ditzelfde dilemma geworsteld hebben en of er nog voor en nadelen zijn waar we nog niet aan hebben gedacht.
Alkes
Maar is dat wel gelukt?
Kaaskopje
Ja, ze heeft nieuwe vriendinnen gekregen maar het vertrouwde gevoel dat ze had bij basisschool vriendinnen die ze al vanaf groep 1 kende is niet meer teruggekomen. In die zin heeft het niet echt bijgedragen aan haar zelfvertrouwen.
Ook al niet omdat na twee jaar op de nieuwe basisschool de groep weer uiteen viel toen de overstap naar (diverse) middelbare scholen kwam.
Maar misschien is mijn dochter van nature een tobbertje en zijn andere kinderen wel erg flexibel en makkelijk hoor.
Alkes
Ondanks dat ik zelf vind dat de verhuizing van stad naar platteland voor mij ook leuk was, herken ik wel wat je over je dochter vertelt. Ook het tobbertje 
. In de stad ben ik opgegroeid van peuter naar schoolkind. Dat deel ontbrak in het dorp waar we gingen wonen. Omdat ik niet helemaal standaard ben op lichamelijk gebied, viel dat in het dorp meer op dan in de stad, omdat ik daar 'opeens' was. In de stad hoorde dat er kennelijk gewoon bij. Ik kan me niet herinneren dat ik er in de stad mee werd gepest. In het dorp gebeurde dat af en toe wel. Leuke rijmpjes met wat er dan anders was dan anders aan mij. Dat is inderdaad niet bevorderlijk voor het zelfvertrouwen.
Kaaskopje
Wij verhuisden overigens van grote stad naar grote stad. De buurt waar ik nu woon is sterk vergelijkbaar met de buurt waar we vandaan kwamen. De afstand tussen beiden adressen is 25 km. De basisschool leek qua populatie en manier van lesgeven ook veel op de oude basisschool. En toch moest mijn dochter enorm wennen. Gewoon omdat haar hele sociale omgeving veranderde (andere vriendinnen, andere toneelles, andere drumles etc)
Alkes
Ik kan me dat wel voorstellen. Mijn oudere zussen hebben het huis in dat dorp volgens mij amper als hun thuis gezien. De oudste zus was 15 en de andere 13, de oudste is na 3 jaar het huis al uitgegaan, de middelste van ons drieën had vooral vriendinnen in een andere plaats, dus het is nooit wat geworden met het dorp en haar. Het was helaas ook de periode waarin het langzaam maar zeker moeilijker werd met mijn vader. Hij was duidelijk geen pubervader. Wezens met een eigen mening, brrr... 
.
Doen!
Ik zou echt je hart volgen en wél gaan verhuizen.
Je twijfels ken ik, heb er ook jaren mee geworsteld en uiteindelijk verhuisd van de stad naar een dorp 25km verderop.
Mijn oudste kwam toen halverwege groep 5 instromen en de jongste halverwege groep 4.
Deze leeftijd geeft de kinderen nog de mogelijkheid een netwerk op te bouwen in het dorp, ook qua clubjes.
De oudste mist haar bff enorm, er kan niemand aan tippen maar we spreken gewoon nog veel af en gaan vaak logeren over en weer in de vakanties.
Los daarvan heeft zij geen spijt van de verhuizing. Vind de dorpse mentaliteit veel fijner. Ook heeft zij hier wel vriendinnen hoor!
De jongste is flexibeler en voor hem was het daarom helemaal geen probleem.
Ik denk, terug kijkend dat we er beter aan hadden gedaan om eerder te verhuizen, dus ik zeg wacht geen dag langer en waag de sprong. Het blijft toch knagen anders...nu hebben ze de leefijd.