Slim kind maar praktisch dom

Dat met het vangen van een bal....

Wat is daar praktisch aan? Het ging bij praktisch toch over streetwise, overleven in de samenleving, handig in het oplossen van waar je in het dagelijks leven tegenaan loopt?
Ik heb in mijn hele leven nog nooit een bal hoeven vangen. Behalve dan in de gymles op de middelbare school, waar ook nog eens erbij werd vermeld dat het ozo belangrijk is voor de sociale vaardigheden.
Ik heb er niks van geleerd en qua lichaamsbeweging deed ik veel aan dans. Maar het zal wel komen omdat ik ook niet goed was in balvangen en mijn schoolleven lang als laatste werd gekozen en op de bank bleef zitten (lekker sportief sociaal vaardig van die leraren).
Het is helemaal goed gekomen met mij hoor, zonder bal ;-)

Ik had op mijn 14e een bovengemiddeld iq, heb daar ver na mijn 40e pas de vruchten van geplukt, ben motorisch er handig en was ook snel streetwise.

Praktisch

Mijn oudste was ook niet erg praktisch en vaardig als kind. Wel heel slim, maar daar had hij toen meer last dan profijt van (verveling op school o.a). Het viel vooral op als we dingen gingen Doen. Dus, samen in de tuin werkjes doen: hij praatte alleen maar en snapte niks van wat ik deed. Later ging ik bijvoorbeeld pizza bakken met hem (10) en jongere zoon (7). Jongste maakte er wat van, bij oudste werd het een bende. Fietsvakantie: jongste fietste keurig recht met 7 jaar, oudste slalomde, reed tegen stoepjes aan en zat te dromen. Ik hield mijn hart vast toen hij naar de brugklas ging. Terecht: hij viel in de eerste week drie keer van zijn fiets (sommige klasgenoten overigens ook). Kind wilde scheikunde studeren. Dat werd afgeraden door de docent: precies werken op het lab zou een klein drama worden. Maar toen zette hij door en zijn ogen gingen open. Hij werd geen labwonder maar haalde alle tentamens, ook de praktische in een keer. Hij hoopt binnenkort af te studeren. Zijn praktische vaardigheden zijn enorm verbeterd. Toen zijn brein rustiger werd in het alsmaar denken, denken, denken, toen kwam er plaats voor iets anders. Gelukkig maar. Als ouder vond ik dit niet gemakkelijk. Daar ben ik eerlijk in. Ik heb echt wel gemopperd.

Ooit

Er is dus nog hoop voor onze dochter, herkenbaar wat jij over je zoon, onze dochter van 12 is altijd aan het dromen/nadenken, fietsen kon ze wel snel, maar ze keek niet uit en fietste midden op de weg. Vorig jaar naar de brugklas 15 kilometer op de fiets, ik hield mijn hart vast, en inderdaad, ze is meerdere keren met de fiets gevallen, midden in de stad op de drukste plekken. Of ze fietste tegen de stoeprand op, of ze was aan het kijken naar de mooie lucht, gelukkig geen rare dingen gebeurd, maar ze heeft er wel van geleerd en het fietsen gaat nu veel beter. Maar verder... ze is chaotisch, laat haar telefoon overal liggen, vergeet haar brood op te eten, neemt geen drinken mee naar school, ik ga ervan uit dat het door vallen en opstaan uiteindelijk wel goedkomt. Maar wat een verschil tussen haar en jongste van 10, die is veel praktischer ingesteld, fietst sinds haar vierde overal zelf naar toe (eerst niet alleen uiteraard). Vergeet niks mee te nemen, kan zelf een ei bakken en dan de keuken achterlaten alsof er niks is gebeurd, bij andere dochter is de keuken dan ontploft of het gas staat nog open. Die heeft dan weer andere dingen die ze moeilijker vindt, zoals leren en voor zichzelf opkomen. Zo heeft iedereen zijn eigen pluspunten en tekortkomingen en blijft het leven afwisselend en bijzonder.

Wat mijn baas ooit tegen mij zei

"wat kun jij soms ongelooflijk slim zijn en tegelijkertijd soms ongelooflijk dom"

Ik wist natuurlijk niet of ik gevleid of boos moest reageren dus ik reageerde niet.
Mijn schoonzus is universitair geschoold, zoals ze ook vaak zegt, maar als er iémand echt domme en ook kwetsende dingen kan zeggen, is zij het.

Wat ik maar wil zeggen is: wat is dom? Wat zegt een Cito uitslag over slim zijn? Wat zegt parate kennis over praktisch handig zijn.
Niks.

Anvulling

En wat zegt je IQ over je EQ....