Alleenstaande moeder in Wajong wens 2e kindje

Net iets anders

IJsvogeltje, er is geen recht op abortus. Er zijn alleen voorwaarden geregeld in de wet, waaronder het doden van een ongeboren vrucht niet strafbaar is. (Bij euthanasie idem).
Eén van die voorwaarden is dat er een noodsituatie moet zijn. Het bepalen van wat de noodsituatie is wordt aan de vrouw overgelaten (niet aan de eventuele vader).
Vervolgens is een arts niet verplicht om een abortus uit te voeren (net als bij euthanasie). Als een arts dus een medisch-ethische afweging maakt en vindt dat het in deze situatie niet goed is om een abortus uit te voeren, dan kan die arts niet gedwongen worden. De vrouw kan wel een andere arts zoeken.
Er is dus wel degelijk ruimte voor een eigen medisch-ethisch oordeel. En voor de vrouw om na te denken of dit een 'noodsituatie' is.

Voor over bekend zal een abortus op een ogenschijnlijk gezonde vrucht niet uitgevoerd worden als ouders een voorkeur hebben voor een bepaald geslacht. Er is dus wel degelijk een grens: niet alles wat een vrouw 'noodsituatie' noemt is ook een noodsituatie.

De droevige conclusie van dit verhaal zou zijn, dat de kinderen die nu gediagnosticeerd worden binnen het autistisch spectrum serieus prenataal onderzoek en eventueel abortus zouden moeten overwegen. De zonen van nu zijn de vaders van later (of niet dus). Als ik er goed over nadenk geloof ik, dat ik dat zelfs een van de pijnlijkste aspecten vindt in de afwegingen van Goudlokje: de rigoreuze afwijzing van en hoge eisen aan een eventuele vader; zonder dat zij daarmee een relatie aan wil of kan gaan. Mannen zijn geen relatie-waardige figuren, hooguit een perfekte spermadonor. En zij heeft een zoon.

Ik kan er niks aan doen, ik word van dit verhaal een beetje misselijk.

Tsjor

opschieten

Tjsa, maar je kind kan ook jouw aangeboden beperking erven, maar dat vind je kennelijk niet zo erg.
En hoe wil je het nu gaan aanpakken? Naar de spermabank? Daar zijn onzichtbare donoren die nog (niet gediagnositiceerd) autisme hebben.

Wel opschieten want er zijn vele, veel ernstige genetische afwijkingen die je op jouw leeftijd kunt krijgen, die nu nog niet te diagnosticeren zijn (behalve down) en dan zou je wensen dat je kind 'alleen maar' autisme had.

Ik ben wel benieuwd

Als er kans was dat jouw kind jouw aandoening zou hebben, zou je het dan ook laten weghalen?

Klaartje

en wil de a.s. vader wel een kind met jouw aandoening? Maar ik begrijp dat TS geen vader wil maar alleen zijn op het eerste gezicht gezonde zaad.

Ga je weer testen?

Eigenlijk ben ik alleen geschrokken dat je een kindje hebt laten aborteren met een kans op autisme. Ga je bij een volgende zwangerschap ook weer testen en zou je wederom kunnen kiezen voor abortus als er sprake is van "een kans op....".
Bij een donor weet je nog minder over psychise stoornissein in zijn genen, wat als jou kindje idd straks autistisch blijkt te zijn?

Zie het iets anders

Het is niet zo dat Goudlokje vorig jaar bewust probeerde zwanger te worden en toen besloten heeft dat ze een kind met eventueel autisme niet wilde. Ze raakte per ongeluk zwanger en dat is voor velen al meer dan genoeg om een abortus te willen.
Goudlkje realiseerde zich dat ze vanwege het autisme van de vader er alleen voor zou komen te staan en ook nog dat de kans dat het kind meer dan normaal zorg nodig zou hebben een stuk hoger was dan normaal. Zij heeft toen overwogen dat zij in die situatie dat niet aan zou kunnen. Dat is haar goed recht en het is niks immoreler dan alle andere vrouwen die om wat voor reden dan ook beslissen dat ze op dat moment geen kind (erbij) willen of kunnen hebben terwijl er al eentje onderweg is en daarom voor abortus kiezen.

Alleen is er vergeleken bij vorig jaar helemaal niks veranderd. Ze is nog steeds in de situatie dat ze alleen is, financieel wankel staat en het waarschijnlijk niet zal kunnen opbrengen mocht ze een kind krijgen wat meer zorg nodig heeft dan normaal. Vandaar dat ik dus zeg doe het niet. Je kunt wel leuk naar percentages gaan kijken, maar daar heb je weinig aan als je kind vervolgens toch wat blijkt te hebben.

Andersom heb ik er als aanstaande alleenstaande moeder voor gekozen om een kind te houden wat 80% kans op een zware handicap had. Bleek ze toch in de 20% van gezond te vallen, maar ik had al overwogen dat als het niet zo was geweest ik die zorg toch aan zou kunnen/ willen en dat was geen makkelijke keus.
Vervolgens bleek mijn tweede waar er geen enkele risicofactor aanwezig was en zich op de echo's uitstekend ontwikkelde 3 jaar na zijn geboorte toch een handicap te hebben. Niet zeer ernstig, maar het vraagt energie en tijd teveel voor een ouder die zich in zo'n instabiel evenwicht bevind als Goudlokje. En dat is niet mijn mening, maar dat was haar mening toen ze voor abortus koos en waar ze nu nog steeds achter staat.