19 april 2015
Zorgverleners vechten voor beroepsgeheim
Door de 'transitie jeugdzorg' dreigt het medisch beroepsgeheim uitgekleed te worden. Zorgverleners ondernemen actie.
Zorgverleners - zoals artsen, psychiaters en psychologen - hebben een (medisch) beroepsgeheim. Dat wil zeggen dat de dingen die ze van hun patiënten of cliënten weten of te horen krijgen, niet openbaar gemaakt mogen worden (tenzij met uitdrukkelijke toestemming van de betrokkenen). Dat beroepsgeheim is belangrijk, omdat je anders geen pijnlijke of compromitterende dingen aan je zorgverlener meer durft te vertellen.
Het beroepsgeheim dreigt een wassen neus te worden, als de zorgverleners gaan declareren aan de gemeenten, zoals vanaf 1 januari het geval is (vanwege de zogenaamde 'transitie jeugdzorg'). Op hun facturen moeten ze bijvoorbeeld het BSN van hun patiënt/cliënt noteren, en allerlei informatie over de diagnose. Zodat alle gemeente-ambtenaren, die grotendeels geen eigen beroepsgeheim hebben, opeens allerlei gevoelige informatie te weten komen van iedereen. En vanwege het Syri-informatiesysteem, waarmee alles aan alles gekoppeld gaat worden, zal die informatie zich met grote vaart verder verspreiden, naar nóg veel meer instanties en personen die geen beroepsgeheim hebben.
Oproep
Een aantal gerenommeerde zorgverleners, waaronder Robert Vermeiren (hoogleraar kinder- en jeugdpsychiatrie) en Menno Oosterhoff (kinder- en jeugdpsychiater), doet nu een oproep aan vakgenoten om een petitie te ondertekenen, tot behoud van het beroepsgeheim. De petitie zal komende maandagavond (20 april 2015) aangeboden worden aan Kamerleden en Staatssecretaris Van Rijn. Woensdag 22 april aanstaande vergadert de Tweede Kamer erover.
Ouders hoeven de oproep niet te ondertekenen, maar we vinden het wel belangrijk dat u weet dat er voor uw rechten gevochten wordt. Ouders Online ondersteunt de actie van harte, en heeft ook ondertekend (ook al zijn we zelf geen zorgverleners).
Meer informatie: Privacy Barometer
hboeke
24-04-2015 12:04<p>De bovenstaande reactie geeft duidelijk aan dat het probleem dus niet alleen bij het declareren zit (als de behandeling al loopt), maar ook bij de indicatiestelling (aan het begin van het traject).
</p>
<p>Heeft u zelf voorbeelden of eigen ervaringen van wat er allemaal mis kan gaan? Plaats ze hier als reactie, of zend ze per e-mail aan [email protected].</p>
mama mia
21-04-2015 12:04<p>Ja, ik heb hier zelf ervaring mee.
</p>
<p>Bij mijn kind werd hulp en testen aangeraden ivm mogelijk een autisme spectrum stoornis. Ik werd van het kastje naar de muur gestuurd, huisarts had geen idee hoe dat geregeld moest worden, de psychologische bureau's hadden ook geen idee en bij de gemeente hadden ze al helemaal geen idee. Men zou het uitzoeken en mij terugbellen.
</p>
<p>Na ruim 1,5 maand - waarin ik uiteraard zelf meerdere malen nog heb gebeld, gemaild en uiteindelijk zelfs brieven heb geschreven - werd ik teruggebeld door een ambtenaar. Deze wist mij te vertellen dat het allemaal leuk en aardig was dat de huisarts een verwijsbrief had gemaakt, maar hij kwam toch echt nog even zelf langs om de boel door te spreken, mijn kind te zien en 'de situatie te beoordelen'. Waarop ik hem heb geantwoord dat hij geen zorgverlener is en dat niet kan beoordelen, daarvoor worden we immers doorverwezen door een professional, naar een professional. Ik kreeg het antwoord: 'ja maar mevrouw, ik ga over de centen en dus kom ik het bepalen.' Hij wilde dan ook nog even met de school spreken of mijn kind wel overlast veroorzaakte. Maar daar ging het helemaal niet om!! Daarbij, ik wil de school hier graag nog even buiten houden! Dit soort info moet aan de ouders zijn om met school te bespreken!? Kreeg nogmaals het antwoord dat hij over de centen ging en het ging bepalen allemaal.
</p>
<p>Heb de man vriendelijk bedankt maar nee, toch maar niet. Via een omweg omdat mijn kind toch al onder behandeling was in een kinderziekenhuis aldaar hulp gezocht en gekregen, gelukkig. </p>